وداع با رمضان

بر سفره رمضان نشستیم و از خوان آسمانی خداوند لقمه های را زبرگرفتیم ؛ بال در بال ملک به ملکوت پرواز کردیم . یک ماه بر سفره خداوند میهمان بودن، وجود ما را  به خصلت دوستان خداوند آذین بست و اینک به عید فطر نزدیک می شوییم و در ماه صیام گرسنگی و تشنگی تابستان را تجربه نمودیم ،تا جایی که توانستیم دهان چشم  و گوش و فکرمان را از شبهه ها باز داشتیم  پاکی را در اعضا وجوارح خویش جاری وساری ساختیم و پاک شدیم به صفت پارسایان آراسته شدن عرصه و مجال می طلبد و ما این فرصت را در رمضان یافتیم . روزه باز ایستادن از بدیها  وگسترش نیکیهاست و سنت خداوند گسترش پاکیهاست .

در رمضان حضرت حق بنده خود را به آزمون فرا می خواند تا بزرگی و عظمت مخلوق خود را به جهان خلقت بنمایاند.

اراده آدمی در چشم فرو پوشیدن از هرآنچه که نفس آدمی طالب آن است و انسان با روزه آن را به سکون و سکوت و آرامش می خواند و به همگان نشان می دهد که آدمی بر ترین مخلوقات و جانشین خداوند است.

رمضان فرصتی هست تا آنان که از تنعمات دنیوی برخوردارند ، با نیاز مندان هم سفره شوند و سختیها وگرسنگی و تشنگی . ضعف  وجود آدمی را  دریابند.

وجودی که در صورت انحراف از مسیر حق می تواند آکنده از کبر و خود بینی و....شود و بندگی حضرت حق و خدمت به آفریدگان دست آفرینشگر خداوند را از یاد ببرد. روزه آدمی را به شناختی واقعی از از ظرفیت های وجود خویش وا می دارد.

وداع با رمضان بدرودی از سر شناخت و آگاهی است  رمضان به ما درس پاکیزگی روح و تن داد و توفیق داد که در دریای روحانیت  او غوطه شویم وهوای دنیوی را از خود دورکنیم .

تا رمضانی دیگر، به تبعیت از فرمان خذاوند از سفره رزق او بهره می گیریم و به ابزار های شناخت و معرفت  خویش را به روزه وا می داریم تا کجی ها و ناراستی ها در معرفت ما نسبت به حق و مخلوقات حق راه نیابد و خدایی شویم .