هنگامی که خبر بازداشت دو خبرنگار را درافغانستان از سوی وزیر فرهنگ وجوانان شنیدم

باورم نشد که به خاطر استفاده از لفظ دانشکده ویا دانشگاه باشد

ولی هنگامی که خبر استجواب وزیر صاحب را توسط شورای ملی خواندم یقین پیدا کردم که افغانستان

هنوز درآغازراه  یک ملت شدن قرار دارد

تا زمانی که نخبه گان ما دست از این بازیهای بیهوده دست برندارند از مردم عادی چه انتظار داریم

جای بس تاسف است که یک وزیر به این اندازه ای عکس العمل شدید از خود نشان بدهد درمقابل یک امری بسیار پیش پا افتاده ،مگرخرم صاحب تمام مشکلات فرهنگی افغانستان را حل کرده که این بار به جان لغات چسپیده که کجا باید پشتو بگوییم کجا باید فارسی بگوییم

وزیر صاحب اگر می خواهی دل پشتونها را به دست آوری وبرای خود یار جمع کنی این راهش نیست بهترین دفاع از پشتونها خدمت برای آنها است نه اینکه برای به دست اوردن دل آنها دیگر زبانها وملیتهارا لگد مال کنی

دراین دوره که کشور ما از چهار طرف مورد تهاجم بیگانگان قرار گرفته بهتر است که تمام نخبه گان افغانستان واندیشمندان ومتفکران این کشور ویران شده به فکر دفاع درمقابل آنها باشد نه اینکه تمام توان ونیروی خودرا صرف نزاعهای بیهوده ای ملیتی وخودی بکند ، ما دیگر آن افغانهای نیستیم که سر زبان وملیت ومذهب نزاع کنیم ودر قضیه اخیر هم افغانها به دو طرف جنجال خندیدند وگفتند که جهان به کجا رسیده وما به کجا می رویم ما دیگر ملت واحد به نام افغانستان هستیم وبرای ما هیچ فرقی ندارد پشتون تاجیک وهزاره ازبک وبلوچ وترکمن همگی یک برادریم وبه سیاستمداران ومتفکران  ووزیران می گوییم از فرصت به دست آمده در مسولیتتان به مردم تان خدمت کنید نه جنجال افرینی.

به امید روزی که افغانی فکر کنیم نه فارسی یا پشتو